Amber ClinicAmber Clinic
Implanty zębowe to popularna metoda przywracania pełnej funkcji żucia oraz estetycznego wyglądu uśmiechu u osób z brakami zębowymi. Jednak nie każdy jest idealnym kandydatem do zastosowania takiego rozwiązania. Choroby jamy ustnej, takie jak paradontoza czy zanik dziąseł, mogą znacząco wpłynąć na możliwość przeprowadzenia i sukces implantacji. Poniżej szczegółowo omawiamy zagadnienia: paradontoza a implanty oraz zanik dziąseł a implanty. Przyglądamy się również innym potencjalnym przeciwwskazaniom implantacji oraz ewentualnym jej powikłaniom
Paradontoza i zanik dziąseł należą do głównych przeciwwskazań przeprowadzenia implantacji. Poniżej przyglądamy się tym i kilku innym problemom jamy ustnej.
Paradontoza a implanty to temat warty uwagi. Schorzenie to jest jedną z najpoważniejszych chorób przyzębia, charakteryzującą się postępującym zanikiem tkanki łącznej oraz kości otaczającej zęby, co prowadzi do ich wiotczenia, a nawet utraty. Choroba ta jest wyjątkowo niebezpieczna w kontekście implantów zębowych, ponieważ osłabiona kość nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla implantu, a jest to kluczowe dla jego stabilności i długowieczności. Bakterie wywołujące paradontozę mogą dodatkowo komplikować proces gojenia po implantacji, zwiększając ryzyko infekcji i odrzucenia implantu.
Zanik dziąseł stanowi nie tylko wyzwanie estetyczne, ale również problem funkcjonalny, wpływając na zdolność do umieszczenia implantów. Kiedy dziąsła się cofają, korzenie zębów stają się bardziej narażone, co może prowadzić do zwiększonej wrażliwości i większego ryzyka próchnicy. Zależność zanik dziąseł a implanty wydaje się zatem oczywista. Zjawisko to ogranicza możliwości estetyczne i funkcjonalne, ponieważ mniejsza ilość tkanki miękkiej oznacza mniejsze wsparcie dla implantu oraz wyższe ryzyko jego odsłonięcia.
Nie tylko schorzenia w obrębie jamy ustnej stanowią przeciwwskazania do zabiegu wszczepienia implantów. Niekontrolowana cukrzyca, choroby autoimmunologiczne czy niedawna terapia promieniowaniem w obrębie głowy i szyi znacząco wpływają na ryzyko powikłań po wszczepieniu implantów. Niekontrolowana cukrzyca wpływa negatywnie na proces gojenia rany i może zwiększyć ryzyko zakażeń, co czyni procedurę implantacji bardziej ryzykowną. Podobnie pacjenci po terapii promieniowaniem mogą mieć zmniejszoną zdolność do regeneracji tkanki kostnej, co jest kluczowe dla integracji implantu z kością. Dlatego tak ważne jest poznanie przez specjalistę historii medycznej pacjenta i kontrolowanie wszelkich istniejących schorzeń przed podjęciem decyzji o wszczepieniu implantów.
Przed poddaniem się wszczepieniu implantów, należy uporać się ze schorzeniami stanowiącymi przeciwwskazania. Poniżej przedstawiamy, na czym polega leczenie paradontozy, zaniku dziąseł i innych chorób.
Leczenie paradontozy koncentruje się na eliminacji bakterii odpowiedzialnych za rozwój choroby, a także na regeneracji zniszczonej tkanki łącznej i kości. Początkowe kroki obejmują głębokie czyszczenie, znane jako skaling i root planing, które pomaga usunąć płytkę nazębną i kamień spod dziąseł oraz wygładzić korzenie zębów, aby zmniejszyć przyczepność bakterii. W zaawansowanych przypadkach może być konieczne chirurgiczne odsłonięcie obszarów dotkniętych chorobą w celu dokładniejszego oczyszczenia, a także wdrożenie terapii regeneracyjnych, takich jak przeszczepy kości lub zastosowanie błon resorbowalnych wspomagających odbudowę utraconej tkanki.
Leczenie zaniku dziąseł często wymaga przeprowadzenia procesu wieloetapowego, który ma na celu nie tylko zatrzymanie procesu zaniku, ale również odbudowę utraconej tkanki miękkiej. Jedną z metod jest przeszczep tkanki dziąsłowej, która zostaje pobrana z innego obszaru jamy ustnej pacjenta i przeniesiona w miejsce zaniku, co pomaga zwiększyć objętość i grubość dziąseł. Inne techniki, takie jak przeszczepy allogeniczne, wykorzystują materiały zastępcze, aby uniknąć potrzeby pobierania tkanki z innego obszaru ciała pacjenta. Dodatkowo nowoczesne techniki regeneracyjne, takie jak użycie błon barierowych czy stymulatorów wzrostu mogą wspierać naturalną zdolność organizmu do regeneracji dziąseł.
Aby zniwelować problemy wynikające z innych chorób i przygotować się do bezpiecznego wszczepienia implantów, kluczowe jest dokładne ocenienie i stabilizacja stanu zdrowia pacjenta przed rozpoczęciem jakichkolwiek procedur. W przypadku ciężkich infekcji jamy ustnej niezbędne jest ich wyleczenie, co może obejmować zarówno antybiotykoterapię, jak i przeprowadzanie specjalistycznych zabiegów dentystycznych. Dla pacjentów z niekontrolowaną cukrzycą współpraca z lekarzem endokrynologiem w celu ustabilizowania poziomu glukozy we krwi jest krytyczna, ponieważ stabilna cukrzyca istotnie zmniejsza ryzyko komplikacji. Osoby po terapii promieniowaniem wymagają specjalistycznej oceny, aby upewnić się, że kość jest wystarczająco zdrowa do wsparcia implantu. Może to również oznaczać konieczność zastosowania dodatkowych procedur wspomagających regenerację tkanki kostnej. W każdym przypadku indywidualne podejście do pacjenta i jego schorzeń, przy ścisłej współpracy z odpowiednimi specjalistami medycznymi, jest niezbędne do zminimalizowania ryzyka i zapewnienia optymalnych warunków dla wszczepienia implantów.
Nie każda choroba dziąseł czy problem z jamą ustną jest automatycznym przeciwwskazaniem do implantacji. W przypadku łagodnej paradontozy lub początkowego zaniku dziąseł odpowiednie leczenie periodontologiczne i regeneracyjne może umożliwić przygotowanie pacjenta do bezpiecznej implantacji. Kluczowe jest dokładne ocenienie stanu zdrowia pacjenta i podjęcie wszelkich niezbędnych działań terapeutycznych przed procedurą implantacji.
Zasadniczo wszczepienie implantu to zabieg bezpieczny, który nie niesie za sobą żadnych przykrych konsekwencji. Jednak u nielicznych pacjentów mogą pojawiać się pewne powikłania, które omawiamy poniżej.
Peri-implantitis jest stanem zapalnym tkanki wokół implantu, który może prowadzić do destrukcji kości. Powodowany jest akumulacją płytki bakteryjnej na powierzchni implantu, podobnie jak w przypadku paradontozy wokół naturalnych zębów. Regularna higiena jamy ustnej i kontrole u dentysty są kluczowe dla zapobiegania tej chorobie.
Mucositis to zapalenie błony śluzowej wokół implantu, które jeśli nie zostanie odpowiednio leczone, może prowadzić do peri-implantitis. Wczesna interwencja i utrzymanie właściwej higieny mogą zapobiec progresji do bardziej poważnych problemów.
Przygotowanie do wszczepienia implantów zębowych wymaga nie tylko dokładnej oceny stanu jamy ustnej pacjenta, ale także uwzględnienia ogólnoustrojowych czynników zdrowotnych, które mogą wpłynąć na proces gojenia i integrację implantu z kością. Prawidłowo przeprowadzone leczenie paradontozy, zaniku dziąseł oraz innych chorób jamy ustnej i ogólnoustrojowych jest kluczowe dla zapewnienia sukcesu implantacji. Dzięki współpracy pacjenta z zespołem specjalistów możliwe jest skuteczne przezwyciężenie tych wyzwań i cieszenie się długotrwałymi korzyściami płynącymi z posiadania implantów zębowych.
